رابطه شخصیت پویا و قصد کارآفرینانه‌ دانشجویان کشاورزی

اگرچه در گذشته پژوهش‌های زیادی درباره تاثیر مستقیم ویژگی‌های شخصیتی بر قصد و رفتار کارآفرینانه انجام شده‌ ‌است اما به علت این‌که این ویژگی‌ها توان پیش بینی کننده خوبی نداشتند، مورد انتقاد جدی قرار گرفتند. اخیرا صاحب نظران پیشنهاد می‌کنند که تاثیر ویژگی‌های شخصیتی بر قصد و رفتار کارآفرینی بیشتر به صورت غیرمستقیم و از طریق عوامل انگیزشی کارآفرینانه صورت می‌پذیرد. هدف اصلی پژوهش حاضر هم آن بود که با ادغام یک ویژگی شخصیتی مهم (یعنی شخصیت پویا) درون تئوری رفتار برنامه ریزی شده، نقش واسطه‌ای عوامل انگیزشی (یعنی نگرش نسبت به کارآفرینی و کنترل رفتاری درک شده) را در روابط بین این ویژگی شخصیتی و قصد کارآفرینانه مورد بررسی قرار دهد. روش پژوهش، توصیفی از نوع پیمایشی می‌باشد. داده‌های پژوهش از طریق پرسشنامه از نمونه‌ای متشکل از 300 دانشجوی کشاورزی در چهار دانشگاه دولتی در غرب کشور، جمع‌آوری گردید. روایی محتوایی پرسشنامه‌ را گروهی از خبرگان بررسی و تایید کردند و پایایی بخش‌های مختلف آن نیز با استفاده از ضریب تتای ترتیبی مورد تایید قرار گرفت (75/0 تا 82/0). نتایج حاصل از مدل‌یابی معادلات ساختاری و بوت استرپ نشان دادند که کنترل رفتاری و نگرش کارآفرینی در رابطه بین هنجارهای ذهنی و شخصیت پویا با قصد کارآفرینانه نقش واسطه‌ای داشتند. هنجارهای ذهنی و شخصیت پویا از طریق کنترل رفتاری و نگرش کارآفرینی اثرغیرمستقیم و مثبت بر قصد کارآفرینانه داشتند. یافته‌های به دست آمده بیانگر نقش مهم شخصیت پویا در فرایند کارآفرینی می‌باشد. کاربرد نتایج این پژوهش در ارتباط با توسعه قصد کارآفرینانه و آموزش کارآفرینی مورد بحث قرار می‌گیرند.